Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γουίνστον Μπογκάρντε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γουίνστον Μπογκάρντε
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΓουίνστον Λι Χέντρι Μπογκάρντε
Ημερ. γέννησης22 Οκτωβρίου 1970 (1970-10-22) (54 ετών)
Τόπος γέννησηςΡότερνταμ, Ολλανδία
Ύψος1,88 μ.
ΘέσηΑμυντικός
Ομάδες νέων
Σπάρτα Ρότερνταμ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1988-1991Σχιντάμσε ΦΦ11(1)
1990ΣΜΦ Εξέλσιορ10(0)
1991-1994Σπάρτα Ρότερνταμ65(14)
1994-1997ΑΦΚ Άγιαξ62(6)
1997ΑΚ Μίλαν3(0)
1998-2000Μπαρτσελόνα41(4)
2000-2004Τσέλσι ΦΚ9(0)
Σύνολο201(26)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1995-2000Ολλανδία20(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Γουίνστον Μπογκάρντε (γεννημένος στις 22 Οκτωβρίου 1970) είναι Ολλανδός πρώην ποδοσφαιριστής.

Ένας παίκτης με πλούσια φυσικά προσόντα,[1] αγωνίστηκε κυρίως στη θέση του κεντρικού αμυντικού, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούσε να καλύψει και την αριστερή πτέρυγα, ενώ είναι κυρίως γνωστός για τα περάσματά του από τον ΑΦΚ Άγιαξ, την Μπαρτσελόνα και την Τσέλσι.

Με την τελευταία, συγκέντρωσε τα βλέμματα της παγκόσμιας κοινής γνώμης καθώς, αν και ο αγωνιστικός του χρόνος ήταν σχεδόν μηδενικός (καμία συμμετοχή στην Πρέμιερ Λιγκ σε καμία από τις τρεις τελευταίες του χρονιές στην ομάδα συνολικά), προτίμησε να εξαντλήσει το πλουσιοπάροχο συμβόλαιό του, παρά να αποχωρήσει από την ομάδα.[2]

Ο Μπογκάρντε εκπροσώπησε την Ολλανδία σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Συλλογική Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στο Ρότερνταμ, ο Μπογκάρντε ξεκίνησε την καριέρα του από τη Σχιντάμσε Φότμπαλ Φερένιγκινγκ, ομάδα της Β' Κατηγορίας Ολλανδίας, αγωνιζόμενος αρχικά ως χαφ,[1] ενώ στη συνέχεια μεταγράφηκε στην ομάδα της γενέτειράς του Σπάρτα Ρότερνταμ το καλοκαίρι του 1991 (προηγουμένως είχε ένα σύντομο πέρασμα ως δανεικός στην Εξέλσιορ, επίσης ομάδα του Ρότερνταμ), όπου σκόραρε τον απίστευτο αριθμό των 11 τερμάτων τη χρονιά 1993-94, με την ομάδα του να παίρνει την πρόκριση για το Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ.

Ο Μπογκάρντε υπέγραψε με την ιστορική ομάδα του Άγιαξ το 1994, όπου μετά από μια μέτρια πρώτη σεζόν (παρέμεινε στον πάγκο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 1995 της επιτυχημένης πορείας της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ), κατέστη βασικό στέλεχος της αμυντικής γραμμής του Αίαντα.

Η ΑΚ Μίλαν απέκτησε τον Μπογκάρντε από τον Άγιαξ ενόψει της σεζόν 1997-98, αλλά πραγματοποίησε μόλις τρεις εμφανίσεις σε αγώνες πρωταθλήματος, στη διάρκεια της σύντομης παραμονής παραμονής του στο Μιλάνο. Τον Ιανουάριο του 1998, μετακόμισε στην ομάδα του συμπατριώτη του Λουίς Φαν Χάαλ Μπαρτσελόνα, με την οποία αγωνίστηκε σε 19 αγώνες στο δεύτερο μισό της σεζόν 1997–98|, κατά τη διάρκεια της οποία η Barça κατέκτησε την Πριμέρα Ντιβιζιόν (και το Κύπελλο Ισπανίας).

Καθώς η πέραση του Ολλανδού προπονητή μειωνόταν στο Καμπ Νόου, άλλο τόσο μειωνόταν και αυτή του Μπογκάρντε, ο οποίος αγωνίστηκε μόλις μία φορά στη μοναδική πλήρη σεζόν του με την ομάδα (κυρίως λόγω τραυματισμών του), αν και κατάφερε να επανέλθει με μια αξιοπρεπή παρουσία στη δεύτερή του (21 αγώνες, 2 τέρματα). Υπέγραψε στην Τσέλσι τη σεζόν 2000–01, μετά από προτροπή του συμπατριώτη του Μάριο Μέλχιοτ να τον ακολουθήσει στην ομάδα του Λονδίνου.[3] Αποκτήθηκε την περίοδο κατά την οποία προπονητής των Μπλε ήταν ο Τζιανλούκα Βιάλι — αν και ο τελευταίος ουδεμία ιδέα είχε περί της μεταγραφής, καθώς τις διαπργματεύσεις τις είχε αναλάβει αποκλειστικά ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας Κόλιν Χάτσινσον.[4] Ο Έμερσον Τόουμ, επίσης κεντρικός αμυντικός, πωλήθηκε εκείνη την περίοδο στη Σάντερλαντ.[5] Λίγες εβδομάδες μετά την απόκτησή του από την ομάδα, ο νεοπροσληφθείς προπονητής Κλαούντιο Ρανιέρι εξέφρασε την επιθυμία του να αποχωρήσει ο παίκτης από τον σύλλογο.[6]

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Μπογκάρντε, του ήταν σχεδόν αδύνατο να βρει ομάδα που να του προσφέρει ισάξιο συμβόλαιο με αυτό που είχε υπογράψει στην Τσέλσι. Ένα συμβόλαιο υπερβολικό, καθώς η αγωνιστική του αξία σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούσε τον μισθό που προβλεπόταν σε αυτό. Τελικώς, επέλεξε να παραμείνει στην Τσέλσι τιμώντας το συμβόλαιό του (καθώς όπως ανέφερε του ήταν αδύνατο να βρει αλλού ανάλογο μισθό) εμφανιζόμενος καθημερινά στις προπονήσεις της ομάδας, αν και με αυτήν αγωνιζόταν πολύ σπάνια.[7] Σχετικά με το συμβόλαιό του έχει αναφέρει, "Γιατί θα έπρεπε να πετάξω από το παράθυρο 15 εκατομμύρια €, όταν αυτά είναι ήδη δικά μου; Από τη στιγμή που έβαλα την υπογραφή μου στο συμβόλαιο, τα λεφτά ήταν δικά μου, ήταν το συμβόλαιό μου." Συνολικά, αγωνίστηκε μόλις τέσσερις φορές με την Τσέλσι στη διάρκεια του τετραετούς συμβολαίου του, το οποίο του απέφερε το ποσό των £40,000 ανά εβδομάδα. Επιπλέον, η Τσέλσι κατέκτησε εγχώριο τίτλο αυτό το διάστημα, κάτι που απέφερε στον παίκτη ένα επιπλέον ποσό, κι αυτό παρά το γεγονός πως ο Μπογκάρντε δεν αγωνίστηκε καθόλου με την Τσέλσι στη διάρκεια αυτής της σεζόν.[8]

Αφού αγωνίστηκε ως αλλαγή σε έναν αγώνα απέναντι στην Ίπσουιτς Τάουν, ανήμερα της Boxing Day του 2000,[9] ο Μπογκάρντε πραγματοποίησε μόλις άλλη μία εμφάνιση με την Τσέλσι όσο το συμβόλαιό του ήταν σε ισχύ, μέχρι τον Ιούλιο του 2004. Και αυτή ήταν ως αλλαγή, αυτή τη φορά απέναντι στην Τζίλιγχαμ ΦΚ για το Λιγκ Καπ Αγγλίας εκείνης της σεζόν, στις 6 Νοεμβρίου 2002.[10]

Στη διάρκεια του περάσματός του από την Τσέλσι, ο αγγλικός ομάδα επιχείρησε επανειλημμένως να αποδεσμεύσει τον Μπογκάρντε λόγω των υψηλών απολαβών του. Όταν πλέον έγινε εμφανές πως δεν υπήρχαν ενδιαφερόμενοι για την αγορά του, η Τσέλσι τον έστειλε να προπονείται με τις ρεζέρβες και στη συνέχεια με την ομάδα νέων του συλλόγου του Λονδίνου, σε μια προσπάθεια να τον ωθήσει στην αποχώρηση. Έγινε επίσης η πλέον γελοιοποιούμενη ποδοσφαιρική φιγούρα από τα αγγλικά ΜΜΕ, κυρίως λόγω του μεγάλου εγωισμού του.[11] Σχετικά με τον χλευασμό του οποίου έπεφτε θύμα από τα ΜΜΕ, ο Μπογκάρντε απάντησε, 'Αυτός ο κόσμος βασίζεται στο χρήμα, οπότε όταν σου προσφέρουν τόσα εκατομμύρια, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα αρπάξεις. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που θα εισπράξουν ποτέ τόσα πολλά. Εγώ είμαι από τους ελάχιστους τυχερούς που θα το κάνουν. Μπορεί να είμαι από τις πλέον χειρότερες μεταγραφές στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά δεν με νοιάζει.'[12]

Στις 8 Νοεμβρίου 2005, ο Μπογκάρντε ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, έχοντας προηγουμένως αποτύχει να συμφωνήσει με οποιαδήποτε ομάδα μετά την αποχώρησή του από την Τσέλσι.[13]

Ως αποτέλεσμα των άκρως πειστικών και σταθερών σε απόδοση εμφανίσεων με τον Άγιαξ, ο Μπογκάρντε κλήθηκε να συμμετάσχει στο Euro 1996 από τον προπονητή της Ολλανδίας Γκους Χίντινκ, ο οποίος τον συμπεριέλαβε επίσης στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Αγωνίστηκε ως βασικός στην πρώτη, ενώ στη δεύτερη διοργάνωση αποτέλεσε αλλαγή του Άρθουρ Νιούμαν.

Ο Μπογκάρντε είχε την τύχη να πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του σε Παγκόσμιο Κύπελλο, σε έναν αγώνα απέναντι στη Βραζιλία, για τα ημιτελικά της διοργάνωσης, καθώς ο βασικός στην ομάδα Νιούμαν είχε αποβληθεί στον προηγούμενο αγώνα απέναντι στην Αργεντινή, αλλά υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό στην κνήμη, στη διάρκεια προπόνησης, με αποτέλεσμα να εισαχθεί στο νοσοκομείο,[14] με τον Φιλίπ Κοκού να παίρνει τη θέση του στο βασικό σχήμα των Οράνιε.

  1. 1,0 1,1 Euro 2000 profile
  2. «No way out for Bogarde». UEFA.com. 8 Ιανουαρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2009. 
  3. Johnson, William (1 Σεπτεμβρίου 2000). «Vialli signs Bogarde». The Daily Telegraph. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2010. 
  4. «Bogarde, the ultimate Bosman era folly, transfers from inactivity to retirement». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2012. 
  5. «11V11 short bio». 11v11. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. «Premier League's biggest transfer flops». Soccerlens. 15 Οκτωβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2009. 
  7. Bogarde, Winston. Deze Neger Buigt Voor Niemand (This Negro Bows for No One). 
  8. Bouwes, Ernst (12 Δεκεμβρίου 2005). «Money for nothing». ESPN Soccernet. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2009. 
  9. «Ipswich fightback thwarts Chelsea». BBC Sport. 26 Δεκεμβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2010. 
  10. «Cole ends Gills hopes». BBC Sport. 6 Νοεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2010. 
  11. «10 reasons Robbie Keane should have stayed at Liverpool». Dailysoccerblog. 13 Φεβρουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2009. 
  12. «Money for nothing, the history of Winston Bogarde». Redandwhitekop. 21 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2009. 
  13. Gone but not forgotten — loyal stalwart of the Stamford Bridge wage bill; Times Online, 12 November 2005
  14. «Bogarde out with fractured shin». Sports Illustrated. 5 Ιουλίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2009. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]